düzəlmək

f.

1. Düz və hamar şəklə düşmək; düzlənmək. Çuxur düzəldi.

2. Təşkil olunmaq, əmələ gəlmək, ibarət olmaq. Müqim bəy . . bir neçə nahiyədən düzələn qəzanın rəisi oldu. S. R.. Həyətində yığıncaq düzəlmiş kəndli, Cavadı evinə dəvət etdi. Ə. Vəl.. // Tərtib olunmaq, qurulmaq. <Birinci məclis> vaqe olur Mərcan bəyin otağında, otaq Avropa qaydasında düzəlmişdir. Ü. H..

3. Qaydaya düşmək, nizama düşmək, yoluna düşmək, başa gəlmək. İşim düzəldi. – Düzəlib işlərin əskik-gərəki; Millətin dərdinə dərman oldu. M. Ə. S.. Biz belə qanırıq ki, xəyal, fikir və əqidə düzəlməsə, fel heç vaxt düzəlməz. C. M.. // İslah olunmaq, yaxşılaşmaq. O, düzələn adam deyil. – . . Mahirənin həsrəti get-gedə artsa da, oğlanın ailə vəziyyəti düzəlməyirdi. M. Hüs.. <Göyüş dayı:> Özünü incitmə, düzələn deyil; Ağlını itirib, olub bir səfil. Z. Xəlil.

4. Dikəlmək, qalxmaq, şax durmaq, qəddini düzəltmək. Qadın diksinmiş kimi, düzəlib şax durdu. M. C..

5. Kökəlmək, ətə-cana gəlmək. At gündən-günə tükünü tüləyir, sağrısı düzəlirdi. Ə. Vəl.. // Sağalmaq, yaxşılaşmaq. Xəstə idi, indi düzəlib.

6. Bir səmtə tərəf üz tutmaq, getməyə başlamaq, getmək (bu mənada adətən «yola», «yoluna» və s. sözlərlə). Qasım əmi ulağı minib və Pərinisəni tərkinə alıb düzəldi yola və şam vaxtı yavuqlaşdı kəndinə. C. M.. Mehriban kinli bir nəzərlə <Zeynala> baxdı. Yenə bir söz demədən yoluna düzəldi. S. H.. Eldar doğrudan da beşcə dəqiqəyə çaqqalı soyub dərisini çantasına qoydu və biz yola düzəldik. M. Rz..

7. məc. dan. İşə girmək, bir vəzifə daşımağa başlamaq. İşə düzəlmək. Haraya düzəldin?